Από την αρχή του σχολικού έτους 2008-2009 και σύμφωνα με υπουργική απόφαση που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 24-3-2008 το Γυμνάσιο Βολισσού φέρει το όνομα του μεγάλου Βολισσιανού παιδαγωγού ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΜΑΥΡΟΥ.
Ο Μιχάλης Παπαμαύρος γεννήθηκε στη Βολισσό στις 20 Απριλίου 1891. Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του και το Γυμνάσιο στην πόλη της Χίου. Σπούδασε τη Γερμανική γλώσσα στην Αθήνα και στη συνέχεια εργάστηκε στη Βολισσό ως δάσκαλος. Το 1912 διέκοψε τις σπουδές του και πολέμησε ως εθελοντής για την απελευθέρωση της Χίου.
Το 1913 πήγε για σπουδές στη Γερμανία όπου απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα της Παιδαγωγικής απ το Πανεπιστήμιο της Ιένας (υπήρξε μαθητής του Βίλχελμ Ράιν), διδακτορικό της Φιλολογίας απ το Πανεπιστήμιο της Λειψίας και της Αρχαίας Φιλολογίας απ το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα υπηρέτησε μεταξύ άλλων ως καθηγητής της Παιδαγωγικής στο «Διδασκαλείο Αρρένων» Θεσσαλονίκης, Διευθυντής του «Αρσακείου» Λάρισας, Ανώτερος Επόπτης της Δημοτικής Εκπαίδευσης Ανατολικής και Δυτικής Θράκης, υποδιευθυντής στο «Μαράσλειο Διδασκαλείο», με Διευθυντή τον Αλεξ. Δελμούζο, καθηγητής στην «Παιδαγωγική Ακαδημία» του Δημ. Γληνού και Διευθυντής στο «Διδασκαλείο Λαμίας».
Ήταν ο εισηγητής στη χώρα μας του «Σχολείου Εργασίας», της «Ενιαίας Συγκεντρωτικής Διδασκαλίας» και του θεσμού της «Σχολικής Κοινότητας».
Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ήταν μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Επανειλημμένα διώχτηκε, απολύθηκε, φυλακίστηκε και εκτοπίστηκε για τις ιδέες του.
Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Στο Εθνικό Συμβούλιο των Κορυσχάδων εκλέχτηκε Εθνοσύμβουλος Χίου. Παράλληλα, μαζί με τον Κ.Δ. Σωτηρίου ανέλαβε τη διεύθυνση του «Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου της Ελεύθερης Ελλάδας».
Το 1945 εξορίζεται στη Γυάρο κι από εκεί στέλνεται στις φυλακές Αβέρωφ. Αποφυλακίζεται το 1952. Το 1961 δικάστηκε για το περιεχόμενο και τον τρόπο διακίνησης του βιβλίου «Σύστημα νέας Παιδαγωγικής» και φυλακίστηκε για 6 μήνες στις φυλακές Αγρινίου.
Το 1963 οργανώθηκε ειδική γιορτή προς τιμήν του από την Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ και από το Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας.
Άφησε πίσω του ένα αξιόλογο επιστημονικό και συγγραφικό έργο. Σημαντικότερα από τα έργα του είναι τα παρακάτω: «Προτάσεις για τη μεταρρύθμιση της σχολικής διοίκησης στην Ελλάδα», «Η Σχολική Κοινότητα», «J. H. Pestalozzi ? Η ζωή και η δράση του» τόμ. Α΄, «Διδακτικές αρχές του Σχολείου Εργασίας ? Είκοσι γράμματα στον Έλληνα Δάσκαλο», «Ειδική Διδακτική του Σχολείου Εργασίας ? Είκοσι γράμματα στον Έλληνα δάσκαλο» , «Οι γονείς και τα παιδιά τους», «Σύστημα νέας Παιδαγωγικής». Συνέγραψε επίσης μεγάλο αριθμό αναγνωστικών βιβλίων για το Δημοτικό Σχολείο.
Πέθανε στις 26 Απριλίου 1963 ως άπορος στο Δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών, από ανακοπή καρδιάς.